आणू कुठून मी बळ
पेलावया हा डोंगर ?
क्षणाक्षणाने वाढते
ओझे माझ्या उरावर...

एक एक क्षण जसा
उग्र काळाचाच दंश...
घुसे काळजात माझ्या
तीव्र विषाचाच अंश...!

किती पचवली दुःखे
तुझ्या संगती हसत...
आता पचेनात सुखे
झाली माझी वाताहत !

जिथे सुखांची ही दशा
तिथे कशी सोसू दुःखे?
क्षणोक्षणी काळजात
घुसतात त्यांची नखे !

वेदनेचा महापूर
श्वास कोंडला कोंडला...
तुझी सोबत सुटली
मृत्यु सोबत चालला...